Wszystko o jaskrze wrodzonej

Jaskra to choroba objawiająca się postępującym uszkodzeniem nerwu wzrokowego. Najczęściej objawia się po 40. roku życia, jednak może być chorobą wrodzoną. Co należy wiedzieć o jaskrze wrodzonej? Jak leczyć ten rzadki typ?

Nieprawidłowa budowa oka

Jaskra jest bezpośrednio spowodowana zbyt wysokim ciśnieniem wewnątrz gałki ocznej. W przypadku jaskry wrodzonej, mamy do czynienia z wrodzoną nieprawidłową budową kąta rogówkowo-tęczówkowego, co prowadzi do wzrostu ciśnienia. Ujawnia się to już w etapie życia płodowego. Objawy choroby mogą jednak wystąpić zarówno u bardzo małych dzieci, u dzieci do 10 roku życia, u młodzieży oraz w postaci jaskry tzw. wrodzonej wtórnej. Uznaje się, że jaskra wrodzona ma związek z dziedziczeniem. Wystąpienie choroby u któregoś z rodziców zwiększa prawdopodobieństwo zachorowania dziecka.
Choroba objawia się niepokojem i płaczliwością u dzieci, łzawieniem z oczu, zaciskaniem powiek oraz niechęcią do światła.

Leczenie jaskry wrodzonej

Jaskra wrodzona, jak każdy inny typ jaskry, może być leczona. Terapia jaskry polega na systematycznym obniżaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego, najczęściej stosuje się w tym celu środki farmakologiczne. W przypadku, gdy choruje bardzo małe dziecko, wdraża się działanie operacyjne, a zabieg wykonuje się przed ukończeniem pierwszego roku życia. Ten typ jaskry, ani żaden inny, nie jest możliwy do całkowitego wyleczenia, a najważniejszą rzeczą, jaką można zrobić, jest pozostawanie pod stałą kontrolą lekarza i monitorowanie choroby na bieżąco.